The Spectacular Now

Uzun süredir gençlik filmi denilince akla gelenlerden biraz daha farklı duruş sergilemeye çalışan filmlerden biri The Spectacular Now. Son birkaç yılda daha da artmış olsa da benzer girişimlerde bulunan ve başaran filmlerin sayısı çok fazla olmadığı için, "coming of age" diye tabir edilen ve bir nevi olgunlaşmayı konu alan alttüre ilgimin de etkisiyle daha farklı ruha sahip olan bir film izlediğimde abartma eğiliminde oluyorum. Mesela bir örneği benim için geçen sene The Perks of Being a Wallflower idi. Heroes ile David Bowie sevgime oynaması, '90'ların küçük güzel izleri, filmin denk geldiği ruh hali ve benzeri sebeplerle, filmi de bir beklentim olmadan öylesine izlemeye başladığım için övgüde ayarı kaçırmıştım. Açıkçası o haftadan sonra da aklımdan çıkmıştı film, ta ki bugün The Spectacular Now'ı izleyene kadar. O yüzden bir düzeltme yapıp geçeyim istedim.

The Spectacular Now, türün kalıbı içerisine oturup o şekli almamış olan bir film. Açılışıyla alışılana oynaması ilk anda bir antipatiye neden olsa da, biraz ilerledikten sonra bunun hikaye gereği bir durum olduğu anlaşılıyor. Ve bu sebeple bulunduğu kabın şeklini almamış oluyor film; yani seyirciye alışılmamış bir şey getirmiyor, sadece perspektifi kaydırıp aynı yere farklı açıdan bakıyor ama hala aynı kalıpta. Önceden tepeden ve tek boyutlu baktığımız hikaye, şimdi yanına inince ikinci boyutuna da kavuşuyor. Bunun bence en büyük sebebi filmi benim hemen "gençlik filmi" diye isimlendirmiş olduğum gibi birçok kişi de "teen movie" olarak kendisini değerlendiriyor olsa da filmin aslında yaklaşımının tamamiyle sınırlı olmaması. Yani izleyiciye oynayan değil, seyirciye hikayesini anlatan bir film The Spectacular Now. Bu sebeple zaten The Perks of Being a Wallflower'ın aklıma gelmesiyle onu abarttığımı farkettim, çünkü Wallflower biraz daha formüllü ve kaygılı bir film gibiydi. Tekrar The Spectacular Now'a dönersem şunu eklemeliyim; filmin açılış sekansındaki ruhen yırtışı film formundaki özensizliği için geçerli değil. Çok daha iyi çekilmiş ve filmin geri kalanıyla bir tutulabilecek bir açılış sekansıyla daha derli toplu bir film görüntüsü kazanabilirmiş. Baştaki yaklaşık 10 dakikalık bölümün savsaklığını bu kadar önemsiyorum çünkü filme dair beklentiyi kuran, seyirciyi hikayeye alan bölüm kendisi.

The Guardian'da Lauren Rosewarne, The Secret Life of Walter Mitty'den bahsederken; "işte MTV'nin filmleri uzun müzik videolarına dönüştürüşü: kesinlikle kötü bir film değildi, hatta gayet beğendim ve bence güzeldi. Ama şu anda filme dair hiçbir şey hatırlamıyorum, oysa filmi bu sabah izlemiştim." diyor. Yani bir müzik videosu estetikliği taşımaya başladı belli bir noktadan sonra filmler, bunun en yakın örneği film notlarımda da bahsettiğim gibi 2013 tarihli Charlie Countryman. Her ne kadar Rosewarne'ın bu söylediğine Walter Mitty'yi izledikten sonra dönüp değinmek istemiş olsam da The Spectacular Now ile de ilişkili olan bir değerlendirme. Çünkü bu tarz filmlerden beklenen çerezlik bir seyirlik olması ve neyi nasıl anlatırsa anlatsın film süresince bir çeşit boş keyif sunması. Bu beklenti sebebiyle bu anlayışı kırmasa da çatlatmış bir film izlenince abartı haliyle geliyor ve The Spectacular Now'ın oturaklı tarzına rağmen bu sebeple ayarı kaçırılarak abartıldığını düşünüyorum. Filmi izlediğimden beri kafamda Wallflower ile denk gittiği için genelde pek taraftarı olmadığım kıyaslamayı yapayım; ondan iyi ve oturaklı bir film, ama gerisi yok. Yani karakterlerin yaşları ve buna bağlı olarak bulundukları ortam değişse de anlatısındaki noktalar tamamen kaybolmayacak olan, belli bir kalıba uyup tipler üzerinde oynamaktan ziyade karakterler yaratıp onlardan bahseden bir film ve bu açıdan önemli, çünkü "coming of age" hikayeleri hep bu sebeple o yaş grubunu aşan bir seyirci grubuyla da buluşuyor bence; en azından benim şahsi beklentim ve bu alttüre hissettiğim yakınlığın sebebi bu. Dolayısıyla böyle bakınca, tür gayet zengin olsa da ticari kaygılarla usanmadan tekrarlanan şeyleri yapmadığı için değerini kazanan ama ötesinde altı pek dolu olmayan bir film. Yani The Spectacular Now, bir nevi yazın yaz olduğu için dondurma yemek gibi: hani dondurmanın gerçekten iyi olup olmadığından çok mevsime göre tadı hep farklı anlaşılır ya, oysa önemli olan kışın yenilen dondurmadan yazdaki rahatlamayı almak değil mi? İşte The Spectacular Now'da bu mevsimsizliğin rahatlaması yok ve mesele benim için yazın iyi dondurma bulmak değil.


gereksiz not olarak; brie larson daha fazla süre aldığı daha fazla filmde oynasın artık. united states of tara'daki karakteri ve craig ferguson'daki geyikleri tekrar tekrar izlemek zorunda bırakmasın insanı.
sevgi, saygı ve o tarz bilumum duygularla:;,