Zeitgeist: Moving Forward

Büyükannem müthiş bir insandı. Bana Monopoly oynamayı öğretmişti. Oyunun adının "edinmek" olduğunu anlamıştı. Biriktirebildiği her şeyi biriktirir ve nihayetinde oyun tahtasının hakimi olurdu. Ardından bana hep aynı şeyi söylerdi. Bana bakar ve şöyle söylerdi:
- Bir gün bu oyunu oynamayı öğreneceksin.

Bir yaz, neredeyse her gün, her saat Monopoly oynadım, ve o yaz oyunu oynamayı öğrendim. Anlamıştım ki kazanmanın tek yolu "edinmeye" olan koşulsuz bağlılıktı. Anlamıştım ki para ve mevkiiler sizin skorunuzu artırmaya yarıyordu. O yazın sonunda artık büyükannemden daha acımasızdım. Eğer oyunu kazanmam gerekiyorsa, kuralların etrafından dolanmaya hazırdım...
O yılın sonbaharında büyükannemle oturduk ve oynadık. Sahip olduğu her şeyi elinden aldım.
Onu, son dolarını verip mutlak yenilgi ile ayrılırken izledim. Ardından, bana öğreteceği bir şey daha vardı. Sonra dedi ki:
- Şimdi tamamı kutuya geri döndü. Bütün o evler ve oteller. Bütün demiryolları ve kamu şirketleri... Bütün o gayrımenkuller ve o harikulade paralar... Hepsi kutuya döndü. Zaten hiçbiri gerçekte senin değildi. Bir süreliğine olayın büyüsüne kapıldın. Ama sen oyunun başına oturmadan çok önce de buradaydılar, ve sen gittikten sonra da burada olacaklar - oyuncular gelir, geçer. Evler ve arabalar, unvanlar ve kıyafetler, hatta vücudun bile.

Gerçek şu ki, elde ettiğim, tükettiğim, biriktirdiğim her şey gün gelip kutuya geri dönecek ve ben her şeyimi kaybedeceğim. Kendinize sormanız gereken soru, nihai terfinizi aldığınız zaman, nihai alışverişinizi yaptığınız zaman, mükemmel evinizi satın aldığınız zaman, birikim yapıp maddi güvencenizi sağladığınız zaman, ve "başarı" merdivenlerinin basamaklarına tırmanıp gelebileceğiniz en yüksek noktaya geldiğinizde heyecanınız da kaybolur, kaybolacaktır, peki ya sonra ne olacak? Yolun sonunu görebilmek için daha ne kadar çaba sarf etmek zorundasınız? Eminim anlıyorsunuzdur hiçbir zaman yeterli olmayacak. Öyleyse kendinize şu soruyu sormak zorundasınız: "Önemli olan nedir?"