A Scanner Darkly

Pek uzak olmayan ve bağımlılıklar dönemi diyerek şimdiki zamana yakınlaştırılıp özetlenebilecek bir zamanda Substance D bağımlılığıyla mücadele halindeki bir gizli görev dedektifinin hikayesine odaklanıyor A Scanner Darkly. Philip K. Dick'in yerinde vurgularının yalnızca hikayeyle beraber film formuna transfer olmayıp olayların yeni yaşam ortamında kendilerine daha rahat yerler hazırlaması rotoskop tekniğiyle ayrı bir çekiciliğe kavuşan filmin öne çıkan bir diğer katmanı oluyor. Haber kanallarının favori tabirlerinden olan nannanla mücadele kalıbını kullanmış olmam da zaten Dick'in bu vurgularından ileri geliyor. En çiğ formuna indirgersek "kimi açılardan iyi kabul edilen bir şey için ne kadar -her açıdan- kötü bir şey yapabilirler?" sorusu filmin esas odağı gibi dursa da temel noktası elbette sadece iktidar sahiplerinin yöntemlerinin kusurludan ziyade kusurun kendisi olduğunu göstermek değil. Fakat filmin cümlelerini tek tek ayırmaya çalışmak da açıkçası şu noktada pek anlamlı değil. 

Richard Linklater'ın hikaye anlatıcılığı mı yoksa rotoskop tekniği mi filmi daha etkileyici kılıyor karar veremesem de pek severi olmadığım Robert Downey Jr.'ın performans ve karakterinin filmin güldürü odaklı eğlence kaynağı olup filme ekstra bir değer kattığı açık. Kimi boğmuş kimi alışılmış ama hep aranır olan vurguları bir seyirlik için gayet yerli yerine oturan ve sadece bu sebeple bile ayrı bir takdiri hakeden bir film A Scanner Darkly. Ekran karşısına oturup yalnızca izleyiciyi taşıyacak ve sonra aldığı yere aynı olmayan ruh haliyle bırakacak seyirliklerden biri olmasının içeriğinden bir şey götürmesi gerekmiyor yani, gerçi izlediğim sınırlı filmiyle dahi Linklater'ın genel tarzını böyle tanımlama cüretinde bulunabilirim.

sevgi saygı ve o tarz bilumum duygularla:;,
winona ryder rotoskop tekniğiyle de hala güzel görünüyormuş, bugün ben bunu öğrendim. evet, tüm hikayeden çıkardığım en değerli şey bu oldu.