Seeking a Friend for the End of the World

Göktaşının getireceği malum son yaklaşırken insanlara ufak bir bakış, hafif bir kıyametle beraber kaçırma komedisi ve biri gayet tekdüze diğeri gayet dürtüsel hareket eden iki insanın buluşmasına dair bir film Seeking a Friend for the End of the World. Ziyadesiyle jenerik kaçan plotu ve henüz izlemeden kendini ele veren köpüklüğüne rağmen gayet çekici bir film, hakkını teslim etmeliyim. Ama benim bu tarz sıradan, kendinin farkında ve umursamaz filmlere hep bir sempatim olduğunu da not etmeli, buna ek olarak Keira Knightley faktörü de eklenince filme yaklaşımım olması gerekenden çok daha olumlu ve sıcak oluyor tabii.

Kıyamet komedisi diye nitelendirilebilecek hikayesini aslında pek de değerlendiremiyor film. Bir anlatıcı problemi olduğu, anlatıcı problemi olduğu kadar aynı zamanda senaryonun çok boşluklu olduğu aşikar. Filmin hem yönetmeni hem de senaristi Lorene Scafaria'nın ilk filmi olmasının elbette her zamanki gibi klişeye uygun düşen biçimde bunda bir etkisi var. Çünkü belli noktalarda film kontrolünden çıkıyor, adeta yönlendirmesiz gidiyor gibi ve garip olan, filme o tuhaf estetikliğini veren şeylerden biri de bu. Bu durumun aksi olarak bazı sahnelerse aşırı kontrolden fazlasıyla sıkışmış gibi. Ayrıca sağlam bir fon müzikle birkaç sahneyi kolajlayıp duygusal yükü aktarmadan kaçmada olduğu gibi rahatsız edici sahneler bu aşırı kontrolün göstergelerinden birisi.

Keira Knightley'e ne kadar elimde olmayan bir sempati duysam ve Steve Carell'e yalnızca The Office'in Birleşik Devletler versiyonuyla bile bir şey diyemeyecek olsam da ikilinin uyumsuzluğu filmi çok etkiliyor. Çünkü film bir noktada bu ikili üzerine kurulu ve kullanmayı pek sevmediğim o tabirle kimyaları tutmayınca filmin o dayanak noktası ağır bir darbe almış oluyor, zaten yönetsel ve yazınsal eksiklikleri daha fazla öne çıkaran ve izlerken bir şeylerin eksik olduğunu alttan alta sezdiren şey de en başta bu ikilinin uyumsuzluğu. Filmin iki başrolünden bahsetmişken söylemeliyim; şaşırdığım şeylerden biriyse Knightley'in oyunculuğunun sürekli eleştiri konusu olması. Evet, aman aman performansları yok ama şu ana kadar izlediğim hiçbir filmde de rahatsızlığım olmadı kendisinden. Elbette bunda az önce söylediğim gibi kendisine duyduğum garip sempati ve kendisini izlemekten aldığım keyif var ama gerçekten kötü bir performans da bu duruma rağmen kendisini gösterir. Mesela Steve Carell için söylense bu yine bir noktaya kadar anlarım. Çünkü neredeyse hep aynı karakterleri izliyoruz kendisinden ve buradaki rolüyle Dan in Real Life'taki rolünün benzerlikleri bir yana iki filmde bir kopya performans var resmen.

Anlatı ve anlatıcının birbirini açık eden ufak sorunları ve ikilinin tam oturmayan uyumunu bir kenara bırakabilince gayet keyifli bir film Seeking a Friend for the End of the World. Güneşli ama hafif soğuk bir Ankara gününe tam denk düşen yapısı tamemen buradan kaynaklı: kesinlikle keyifli ama bu, atmosferin kendisinden mi yoksa kişiden mi kaynaklı belli değil.

sevgi, saygı ve o tarz bilumum duygularla:;,