Down by Law

Bobbie: You always makin' big plans for tomorrow. You know why? Because you always fuckin' up today.

Bir Jim Jarmusch klasiği değil mi? Aylaklık ve altındaki; sade, iddiasız ve kendinden habersiz bilgelik. Yaşamın formları, bizim algılayışlarımız, üzerimizdeki düşünceler, insan kavramı daha birçok konu, çok karmaşık bir ağ.

Roberto: It is a sad and beautiful world.
Zack: Yeah, it's a sad and beautiful world buddy.

Ne karalasam, hangi kelimelerle hangi cümleleri kursam anlatamayacağım bir his, bir film Down by Law. Jim Jarmusch, Tom Waits, John Lurie ve samimi Benigni diyebiliyorum sadece. Bir film için, bu isimleri sayıyor olmak ise apayrı bir haz benim için, bu insanlardan bir film! Üzerine uzun uzun sohbet edilecek, yeri geldikçe hatırlanıp hafifçe gülümsenecek o kadar fazla yönü varki filmin, adeta bir varlık beliriyor düşündükçe yanımda; tüm bu sorgulama, bunalma, vazgeçme ve rahatlatıcı tekbaşınalık süreçlerinde düşünüp kendime geldiğim.

Burada kendim karalayıp çizdiğim için filmi benim dışımdaki insanlara bırakmak istiyorum aslında üzerine fazla şey söylemeden. Öyle ya bir Jarmusch filmi özgürlüğün kendisidir. Fakat sadece, Roberto Benigni'yle Nicoletta Braschi'nin dansını buraya not etmeden geçemiyorum. O dans, aşk nedire, naif bir tasvirdir sanırım.

Son olarak; I scream. You scream. We all scream. For ice cream!