Hollywood'un James Dean'i, Paul Newman'ı varsa bizim de rock yıldızlarımız var diyerek yaratılan, onları andıran karakterlerle bezenmiş bir kaçış/varoluş/kendini oluşturuş hikayesi Cemetery Junction, aynı zamanda alışılmış ama keyifli bir feel-good-movie örneği. Ve karakterleri haricinde durduğu nokta açısından da Hollywood'dan biraz ayrılıyor tabi, yani kızgınlık ve hayal ne kadar özel kelimelerse belli bir dönem için, reklam panolarını üzerlerine bir şeyler çizerek değiştirip eğlenmek yerine "onlardan biri" olmaya çalışmak da o kadar sığ bir gerçeklik sonuçta, sadece filmle değil tecrübeyle de sabit.
Son olarak filmin, sadece yukarıdaki fotoğrafı ve şarkısıyla bile kafamı kurcalayan/canlandıran The Boss'un Thunder Road ve diğer birçok şarkısındaki o güzel hikaye anlatıcılığını yakalayamamış olduğunu da söylemeliyim.
sevgi, saygı ve o tarz bilumum duygularla:;,
0 tepki:
Yorum Gönder