Güzel insan Paul Schrader'ın yönetmen olarak ilk filmi olan 1978 yapımı Blue Collar, Amerikan sineması için çok özel bir zaman dilimi olan 70'lerin arka planda kalmış örneklerinden. Otomobil fabrikasında çalışan üç işçinin hayatta kalmaya çalışmasını anlatan film, teorilerin soğuk yüzüne direkt olarak bulaşmadan, tuzu kuruların arasında kalan insanları ve saf olarak mücadelelerini resmediyor. Bu süreçte de, gelişim denilen ve üretimle beslenen şeyin aslında nasıl bir korkuluk olduğunu film boyunca birkaç kez ara sahnelerle vurguluyor.
Smokey: Seni içeride tutmak için her şeyi yaparlar. Ortalığı kızıştırıyorlar; deneyimlileri çaylaklarla, yaşlıları gençlerle, siyahları beyazlarla -herkesi birbiriyle; sırf senin sürekli bir parçası olmanı sağlamak için...
Blue Collar bir propaganda filmi olmayarak ve bağıran bir didaktik ton içermeyerek, politize olmuş sanatın çoğunlukla düştüğü çıkmazlara girmemeyi başarıyor. Ama bunun da ötesinde, "çıkışın" mümkünlüğünü sorgulayışı ve özenle konumlandırılmış bakış açısını gereksiz/fazlalık olan hiçbir şeyle bulandırmayışıyla politize sanatın dikkate değer bir örneği oluyor.
Kayıtlar
0 tepki:
Yorum Gönder