Fazla zorlamaya gerek yok kelimeleri, taşıyabileceklerini taşıyorlar. Hem zaten anlatılar neyi değiştiriyor/kolaylaştırıyor ki; kabullenmeyi mi, ya da zamanın geçişini? Belirsiz bir an belki, ama hepsi o. Zamana bırakılan izler bile daha etkili oluyor, uçak giderken arkasında kalan duman gibi; o kadar soğuk ki havada asılı kalıyor, ve hani tıpkı bir zamanlar mahkumlara uygun gördükleri gibi. Öfkeye mecali kalmayan insanların ödüllü kapanı artık yaşam; bitmeyen tanımlarla, gün geçtikçe daha çok soluyorken.
Şarkıda da diyor ya, sirk kasabayı terkettiğinden beri diye, öyle işte.
*altı üstü dünyanın sonu minvalinden bir başlık atmışken (dağılmış olsalar da) r.e.m.'e de selam vermeli. black box recorder hep burada zaten.
fotoğraf, rodney smith. "hastasıyız."
sevgi, saygı ve o tarz bilumum duygularla:;,
Kayıtlar
0 tepki:
Yorum Gönder