The Drought

Kuraklık zamanında yaşlı bir şemsiye satıcısı, son zamanlarda şahsım adına gördüğüm en güzel metaforlardan birisi.

Hep beklediğimizi söylüyorum, herkes gibi. Öyle bir çaresizlik ki en ufak bir kelime veya görüntüden saçma sapan ama anlamlı gözüken cümleler çıkabiliyor, çünkü sürekli bir anlam arayışı; öyle ya, ya varsa? Yoksa işimiz kolay zaten, her şey böyle ilerliyor. Fazla ciddiye alıyoruz ama her durumda, yani herkesin hayran olduğu anti-kahramana herkes boşuna hayran, veya kendileri gibi olmadığı için. Her neyse kısa filmimizi izleyelim en iyisi, böyle farazi kalem yoklamaları da ahkâm kesmekten çok öteye gidemiyor.

blogspot'un yeni düzenlemesine "bu ne bee" diye tepki verdiğimi eklemeyi unutmadan,
sevgi, saygı ve o tarz bilumum duygularla:;,