Barney's Version

Yer aldığı her filmi farklı bir noktaya taşıyan Paul Giamatti ve onun filmdeki babasını canlandıran efsane Dustin Hoffman'ı ön plana çıkarmak amacıyla yapıldığını düşündüğüm çok kötü afişinin aksine güzel bir film Barney's Version. Kanadalı yazar Mordecai Richler'in romanından uyarlanan filmde, Barney Panofsky ismindeki kurgusal TV yapımcısı kendi yaşamının anlatıcısı oluyor bir nevi ve bana bir kez daha çoktan 100 yaşını devirmiş olan sinemanın, hikaye anlatmadaki becerisiyle edebiyatı aslında daha iyi bir noktaya taşıdığını gösteriyor. Pek fazla hemfikrim olmayacak olsa da uzun zamandır düşündüğüm bir şeyin somut göstergesi oldu yani film bir noktada: senaryodan bozma gibi duran hikaye anlatımları içlerindeki birkaç cümleyle kurtulamazlar, çünkü edebiyat çok daha özel üsluplara layıktır. Tabi bu sinemanın sıradanlığı kaldırdığı veya kendi içinde kaldırabildiği anlamına gelmiyor. Sadece, sinemanın, sahip olduğu imkanlar sayesinde başta edebiyat olmak üzere dünyadaki birçok şeyin üzerinde büyük etkisinin olduğunu ve hatta birçok şeyi değiştirdiğini söylemek istiyorum, en azından kişisel olarak benim için. Tabi şimdi bu filmin bir kitap uyarlaması olmasını söyleyerek bu noktaya gelmiş olmam da, film eleştirisi değil biraz savruk da olsa -ve ruh halim dolayısıyla her zaman  başaramıyor olsam da- film denemeleri yazmaya çalışıyor olmamla alakalı. Yani filmlere yamuk bakış derken aslında biraz da bunu kastetmiştim.

Barney's Version, kendisini izleten ve kendisinden, sıradan bir adamın "aşk öyküsünden" fazla bir şey beklenmemesi gerekse de fazlası bulunabilinecek güzel bir seyirlik.

Paul Giamatti'ye
sevgi, saygı ve o tarz bilumum duygularla:;,