Sadece, bir Mike Leigh filmi demem yeterli aslında filmi tanımlamak ve kendisi üzerine neler hissettiğimi ifade edebilmek için. Sıradanlığı, barındırdığı beklentisizliği, insan ilişkilerini ve yalnızlığı, gereksizliği en iyi anlatan yönetmenlerden birisi çünkü Leigh, üzüntüyle hüzün arasında yokmuş gibi görünen o ayrılığın farkında olan ve bunu gösterebilmeyi beceren insanlardan birisi. Elbette All or Nothing de diğer filmleri gibi, derinlemesine irdelenmiş sağlam karakterlerden oluşan, gerçekçiliği daha önce hiç olmadığı kadar etkili hale getirip çekici gösteren ve film boyunca içinize yer edindirdiği sıkıntıyla sonunda etrafa boş boş bakmanıza sebep olan yalın bir film.
Leigh, filmlerinde aynı oyuncularla sıklıkla çalışan bir yönetmen. Zaten başlangıçta bir senaryoyla değil bir fikirle yola çıkıp oyuncularıyla yaptığı doğaçlama çekimleri sonrası bir çekim senaryosu yazıp daha sonra onu da yine değiştirmek gibi bir film çekme yöntemi olduğu için her oyuncuya uymuyordur muhtemelen kendisinin filmlerinde oynamak. Her neyse, belki üstüste bu kadar olumlu ifade biraz itici ve rahatsızlık verici duracak ama söyleyeceğim şu ki; Mike Leigh filmlerinde zaten kötü oyunculuk ve oyuncu olmaz ama Timothy Spall gerçekten çok başka birisi. Ve bir de bu filmle, Leigh'in izlediğim ilk filmi olan Happy-Go-Lucky sayesinde tanıdığım Sally Hawkins'in gençken de ne kadar güzel bir kadın olduğunu görmek bir yana, güzel/estetik kavramı bir kez daha gelip zihnimin gündemine oturdu.
Sen çok yaşa Mike Leigh!
sevgi, saygı ve o tarz bilumum duygularla:;,
Kayıtlar
0 tepki:
Yorum Gönder